رمان ريشه‌ها بيشتر از يك توصيه‌ي ادبي توصيه‌اي سياسي براي تقويت تصوير ذهني مردم است. با اينكه رمان ريشه‌ها كتاب جديدي نيست، اما براي جامعه‌ي جوان ما كه شايد از تاريخ استعمار و سلطه‌گري غربي‌ها كمتر بداند آموزنده و خواندني است.

به نام خدا

اين روزها همه جا صحبت از زلزله و مصائب به بار آمده است. هر كس به شيوه اي مي كوشد خود را در غم و اندوه بزرگ هم وطنانش شريك سازد. همه جا صحبت از راهكارهاي پيشگيري هر چه بيشتر از چنين مصائبي است. صحبت از استحكام بنا، پناه گرفتن به موقع و مناسب به جاي فرار، آمادگي امدادرساني پيش از حدوث واقعه و ...

تمام اينها گاهي تلنگري به ذهن مي زند و آدمي را به ياد وحشت بزرگتر مي اندازد: يادم از كِشته ي خويش آمد و هنگام درو:

به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامى كه زمين شديداً به لرزه درآيد، (1) و زمين بارهاى سنگينش را خارج سازد. (2) و انسان مى گويد: «زمين را چه مى شود (كه اين گونه مى لرزد)»؟! (3) در آن روز زمين تمام خبرهايش را بازگو مى كند; (4) چرا كه پروردگارت به آن وحى كرده است. (5)

در آن روز مردم بصورت گروههاى پراكنده (از قبرها) خارج مى شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (6) پس هر كس هموزن ذرّه اى كار

خير انجام دهد آن را مى بيند. (7) و هر كس هموزن ذرّه اى كار بد كرده آن را (نيز) مى بيند. (8) .... (سوره زلزال)

و به اين فكر مي كنم براي اين زلزله بزرگ چه تدابيري انديشيده ام؟ چه استحكامي به بناي اعمالم داده ام كه تمام آنچه پيش فرستاده ام، فرو نريزد؟ چه پناهي براي خود باقي گذاشته ام و به كدام سو بگريزم؟ چه كسي به فريادم خواهد رسيد روزي كه ...

...روزي كه آن را مي‌بينيد، (آنچنان وحشت سراپاي همه را فرامي‌گيرد كه) هر مادر شيردهي، كودك شيرخوارش را فراموش مي‌كند؛ و هر بارداري جنين خود را بر زمين مي‌نهد؛ و مردم را مست مي‌بيني، در حالي كه مست نيستند؛ ولي عذاب خدا شديد است! (سوره حج آيه 2)

مي پرسد كي روز قيامت(و حساب)خواهد شد. (سوره قيامت:آيه 6)

(بگو)روزي كه چشمهاي خلايق از وحشت و هول خيره بماند. (سوره قيامت:آيه 7)

و ماه تاريك شود. (سوره قيامت:آيه 8)

و ميان خورشيد و ماه جمع گردد. (سوره قيامت:آيه 9)

و در آن روز انسان گويد كجا مفر و پناهي خواهد بود. (سوره قيامت:آيه 10)

هرگز مفري نيست. (سوره قيامت:آيه 11)

آن روز جز درگاه خدا آرامگاهي هيچ نيست. (سوره قيامت:آيه 12)

روزي كه جز درگاه خدا پناه و آرامگاهي ندارم... و اگر اينقدر ظلم كرده باشم كه از اين درگاه هم محروم شوم؟!!...

چقدر به اعمال ناچيزم مي توانم دل خوش كنم و از استحكام آنها مطمئن باشم؟ و از كجا معلوم تمام آنچه به آن دل خوش كرده ام، برايم باقي مانده و نابود نشده باشد؟

كارهايي كه سبب حبط اعمال مي شود (از وبسايت هيئات رزمندگان اسلام)

هرچه شيئى نفيس تر و باارزش تر باشد، دشمن بيش ترى دارد. هر قدر كالايى گران بهاتر باشد، نوع تقلّبى و غير واقعى آن بيش تر ساخته مى‌شود؛ مثلا، الماس چون سنگى قيمتى است، زياد سعى مى‌كنند تا سنگ‌هاى ديگرى را مانند آن درست كنند و به جاى الماس بفروشند. اين مسأله به دليل كمياب بودن كالاى اصلى از يك سو و ارزش مند بودن آن از سوى ديگر است. عرفان و سير و سلوك واقعى راهى است دشوار و صعب الوصول كه پيمودن آن نياز به اخلاص كامل، استقامت و پشتكار دارد. گذشته از اين، هركس به قدر همت و ظرفيت خويش مى‌تواند مراحلى از آن را بپيمايد. ممكن

گناه از روي جهالت است يا غفلت؟

در اين مقاله سعي در پاسخ به اين پرسش هستيم كه گناه از روي جهالت است يا غفلت؟

ما انسانها از زمان خلقت حضرت آدم (عليه السلام) از طرف خداوند متعال توصيه بر گناه نكردن شده ايم. يعني در واقع خداوند متعال به ما انسانها نعمت هاي زيادي داده است و از ما خواسته است كه براي شكر گزاري و تشكر از اين نعمت هايي كه داده است گناه نكنيم. يعني اين نعمت ها را سبب گناه كردن قرار ندهيم.

حال بسياري از انسان ها دوست دارند كه شكر گزار نعمت هاي خداوند باشند و بسياري ديگر دوست دارند كه گناه نكنند.

حال با اين توصيف، چه عامل هايي باعث مي شود كه فرد به سمت گناه برود؟

بيشتر گناه هايي كه از انسان سر مي زند از دو نقطه سرچشمه مي گيرد:1- از جهالت 2- از غفلت

بعد از تعريف كردن اين دو كلمه ما به اصل موضوع مي رسيم.

امان از دست شيطان

مردي صبح زود از خواب بيدار شد تا نمازش را در خانه خدا (مسجد) بخواند. لباس پوشيد و راهي خانه خدا شد. در راه به مسجد، مرد زمين خورد و لباس هايش كثيف شد. او بلند شد، خودش را پاك كرد و به خانه برگشت. مرد لباس هايش را عوض كرد و دوباره راهي خانه خدا شد. در راه به مسجد و در همان نقطه مجدداً زمين خورد! او دوباره بلند شد، خودش را پاك كرد و به خانه برگشت. يك بار ديگر لباس هايش را عوض كرد و راهي خانه خدا شد.

در راه به مسجد، با مردي كه چراغ در دست داشت برخورد كرد و نامش را پرسيد. مرد پاسخ داد: "من ديدم شما در راه به مسجد دو بار به زمين افتاديد"، از اين رو چراغ آوردم تا بتوانم راه تان را روشن كنم. مرد اول از او به طور فراوان تشكر  مي كند و هر دو راه شان را به طرف مسجد ادامه مي دهند. همين كه به مسجد رسيدند، مرد اول از مرد چراغ به دست در خواست مي كند تا به مسجد وارد شود و با او نماز بخواند. مرد دوم از رفتن به داخل مسجد خودداري مي كند.

مرد اول درخواستش را دو بار ديگر تكرار مي كند و مجدداً همان جواب را مي شنود. مرد اول سوال مي كند كه چرا او نمي خواهد وارد مسجد شود و نماز بخواند.

مرد دوم پاسخ داد: "من شيطان هستم". مرد اول با شنيدن اين جواب جا خورد. شيطان در ادامه توضيح مي دهد:

من شما را در راه به مسجد ديدم و اين من بودم كه باعث زمين خوردن شما شدم. وقتي شما به خانه رفتيد، خودتان را تميز كرديد و به راهمان به مسجد برگشتيد، خدا همه گناهان شما را بخشيد. من براي بار دوم باعث زمين خوردن شما شدم و حتي آن هم شما را تشويق به ماندن در خانه نكرد، بلكه بيشتر به راه مسجد برگشتيد. به خاطر آن، خدا همه گناهان افراد خانواده ات را بخشيد. من ترسيدم كه اگر يك بار ديگر باعث زمين خوردن شما بشوم، آنگاه خدا گناهان افراد دهكده تان را خواهد بخشيد. بنابراين، من سالم رسيدن شما را به خانه خدا (مسجد) مطمئن ساختم.