ما خيلي مؤدب بوديم ، من و اين غريبه خداحافظي كرديم و به راهمان ادامه داديم
اما در خانه با آنهايي كه دوستشان داريم چطور رفتار مي كنيم
كمي بعد ازآنروز، در حال پختن شام بودم دخترم خيلي آرام كنارم ايستاد همينكه برگشتم به اوخوردم و تقريبا انداختمش با اخم گفتم: ”اه ! ازسرراه برو كنار"
قلب كوچكش شكست و رفت
نفهميدم كه چقدر تند حرف زدم
وقتي توي رختخوابم بيدار بودم صداي آرام خدا در درونم گفت: وقتي با يك غريبه برخورد ميكني ، آداب معمول را رعايت ميكني اما با بچه اي كه دوستش داري بد رفتار ميكني
برو به كف آشپزخانه نگاه كن. آنجا نزديك در، چند گل پيدا ميكني. آنها گلهايي هستند كه او برايت آورده است.
خودش آنها را چيده. صورتي و زرد و آبي
آرام ايستاده بود كه سورپرايزت بكنه
هرگز اشكهايي كه چشمهاي كوچيكشو پر كرده بود نديدي
در اين لحظه احساس حقارت كردم
اشكهايم سرازير شدند. آرام رفتم و كنار تختش زانو زدم
بيدار شو كوچولو ، بيدار شو. اينا رو براي من چيدي؟
گفتم دخترم واقعاً متاسفم از رفتاري كه امروز داشتم نميبايست اونطور سرت داد بكشم گفت: اشكالي نداره من به هر حال دوستت دارم مامان من هم دوستت دارم دخترم و گل ها رو هم دوست دارم مخصوصا آبيه رو
گفت: اونا رو كنار درخت پيدا كردم ورشون داشتم چون مثل تو خوشگلن ميدونستم دوستشون داري ، مخصوصا آبيه رو ...
آيا ميدانيد كه اگر فردا بميريد شركتي كه در آن كار ميكنيد به آساني در ظرف يك روز براي شما جانشيني مي آورد؟
اما خانواده اي كه به جا ميگذاريد تا آخر عمر فقدان شما را احساس خواهد كرد.
و به اين فكر كنيد كه ما خود را وقف كارميكنيم و نه خانواده مان
چه سرمايه گذاري نا عاقلانه اي! اينطور فكر نميكنيد؟!
به راستي كلمه "خانواده" يعني چه ؟
قدر خانواده ات را بدان...