بسم الله الرحمن الرحيم

19/5/90-نماز صبح –حاج آقا مطهري

برداشت نويسنده از وصيت نامه امام علي (ع) به امام حسن (ع) (وصيت نامه عمومي):

اين را بدان كه آن وجودي كه به انسان مرگ مي دهد همان كسي است كه به انسان زندگي مي دهد .(به نظر بنده اشاره دارد به معاد).

 در راه حق از كسي نترس چون كسي مالك موت و حيات نيست .بعد ايشان گريزي به اين واقعه زدند:

در زمان هارون الرشيد –هارون الرشيد امام موسي بن جعفر (ع) را نمي شناخت – هارون الرشيد به مكه آمد و بصورت خصوصي و تك به طواف كعبه پرداخت .بعد در بين طواف خصوصي خود مشاهده كرد كسي آمده و دارد طواف مي كند . هارون الرشيد ناراحت شد و خواست سوالي كند تا آن شخص (موسي بن جعفر (ع)) نتواند جوابي بدهد تا اينكه او را اذيت كند.

هارون گفت :

من از تو سوالي دارم كه اگر جواب ندهي تو را اذيت خواهم كرد . و دستور خواهم داد بين ركن و مقام تو را گردن بزنند. بعد غلام هارون به هارون التماس كرد كه اين كار را نكند . در همان لحظه حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام ) خنديد. هارون پرسيد : براي په مي خندي ؟ حضرت پاسخ داد : به ناداني شما(غلام و هارون) مي خندم . اين غلام به تو التماس مي كند كه مرا نكشي اگر اجل من رسيده باشد التماس اين بدرد نمي خورد و اگر اجل من نرسيده باشد تو نمي تواني مرا بكشي .

از اين داستان نتيجه مي گيريم كه يعني اگر بنا باشد كه اجل انسان نرسيده باشد كسي قادر نيست كه به او صدمه اي بزند و اگر اجل شخصي رسيده باشد ديگر كسي نمي تواند جلويش را بگيرد .

الله كه مالك موت است و الله است مالك خلقت و زندگي است . او كسي است كه انسان را مي ميراند و زنده مي كند . آن كسي كه انسان را مبتلا مي كند و شفا و آزاد مي كند .

يعني همه چيز از آن الله است .

بر جمال محمد(ص) صلوات