گفتم ...گفتـــــــــي

گفتم: خسته‌ام.

 

گفتي: لاتقنطوا من رحمة الله

.:: از رحمت خدا نا اميد نشيد (زمر/53) ::.

 

گفتم: هيشكي نمي‌دونه تو دلم چي مي‌گذره.

 

گفتي: ان الله يحول بين المرء و قلبه

.:: خدا حائل هست بين انسان و قلبش! (انفال/24) ::.

 

گفتم: غير از تو كسي رو ندارم.

 

گفتي: نحن اقرب اليه من حبل الوريد

.:: ما از رگ گردن به انسان نزديك‌تريم (ق/16) ::.

 

گفتم: ولي انگار اصلا منو فراموش كردي!

 

گفتي: فاذكروني اذكركم

.:: منو ياد كنيد تا ياد شما باشم (بقره/152) ::.

 

گفتم: تا كي بايد صبر كرد؟

 

گفتي: و ما يدريك لعل الساعة تكون قريبا

.:: تو چه مي‌دوني! شايد موعدش نزديك باشه (احزاب/63) ::.

 

گفتم: تو بزرگي و نزديكت براي منِ كوچيك خيلي دوره! تا اون موقع چيكار كنم؟

 

گفتي: واتبع ما يوحي اليك واصبر حتي يحكم الل

.:: كارايي كه بهت گفتم انجام بده و صبر كن تا خدا خودش حكم كنه (يونس/109) ::.

 

گفتم: خيلي خونسردي! تو خدايي و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم كوچيك... يه اشاره‌ كني تمومه!

 

گفتي: عسي ان تحبوا شيئا و هو شر لكم

.:: شايد چيزي كه تو دوست داري، به صلاحت نباشه (بقره/216) ::.

 

گفتم: انا عبدك الضعيف الذليل... اصلا چطور دلت مياد؟

 

گفتي: ان الله بالناس لرئوف رحيم

.:: خدا نسبت به همه‌ي مردم - نسبت به همه - مهربونه (بقره/143) ::.

 

گفتم: دلم گرفته.

 

گفتي: بفضل الله و برحمته فبذلك فليفرحوا

.:: (مردم به چي دلخوش كردن؟!) بايد به فضل و رحمت خدا شاد باشن (يونس/58) ::.

 

گفتم: اصلا بي‌خيال! توكلت علي الله.

 

گفتي: ان الله يحب المتوكلين

.:: خدا اونايي رو كه توكل مي‌كنن دوست داره (آل عمران/159) ::.

 

گفتم: خيلي چاكريم!

 

ولي اين بار، انگار گفتي: حواست رو خوب جمع كن! يادت باشه كه:

و من الناس من يعبد الله علي حرف فان اصابه خير اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علي وجهه خسر الدنيا و الآخره

.:: بعضي از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت مي‌كنن. اگه خيري بهشون برسه، امن و آرامش پيدا مي‌كنن و اگه بلايي سرشون بياد تا امتحان شن، رو گردون ميشن. خودشون تو دنيا و آخرت ضرر مي‌كنن (حج/11) ::.

 

گفتم: چقدر احساس تنهايي مي‌كنم.

 

گفتي: فاني قريب

.:: من كه نزديكم (بقره/186) ::.

 

گفتم: تو هميشه نزديكي؛ من دورم... كاش مي‌شد بهت نزديك شم.

 

گفتي: و اذكر ربك في نفسك تضرعا و خيفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال

.:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پيش خودت، با خوف و تضرع، و با صداي آهسته ياد كن (اعراف/205) ::.

 

گفتم: اين هم توفيق مي‌خواهد!

 

گفتي: ألا تحبون ان يغفرالله لكم

.:: دوست نداريد خدا ببخشدتون؟! (نور/22) ::.

 

گفتم: معلومه كه دوست دارم منو ببخشي.

 

گفتي: و استغفروا ربكم ثم توبوا اليه

.:: پس از خدا بخوايد ببخشدتون و بعد توبه كنيد (هود/90) ::.

 

گفتم: با اين همه گناه... آخه چيكار مي‌تونم بكنم؟

 

گفتي: الم يعلموا ان الله هو يقبل التوبة عن عباده

.:: مگه نمي‌دونيد خداست كه توبه رو از بنده‌هاش قبول مي‌كنه؟! (توبه/104) ::.

 

گفتم: ديگه روي توبه ندارم.

 

گفتي: الله العزيز العليم غافر الذنب و قابل التوب

.:: (ولي) خدا عزيزه و دانا، او آمرزنده‌ي گناه هست و پذيرنده‌ي توبه (غافر/2-3) ::.

 

گفتم: با اين همه گناه، براي كدوم گناهم توبه كنم؟

 

گفتي: ان الله يغفر الذنوب جميعا

.:: خدا همه‌ي گناه‌ها رو مي‌بخشه (زمر/53) ::.

 

گفتم: يعني بازم بيام؟ بازم منو مي‌بخشي؟

 

گفتي: و من يغفر الذنوب الا الله

.:: به جز خدا كيه كه گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/135) ::.

 

گفتم: نمي‌دونم چرا هميشه در مقابل اين كلامت كم ميارم! آتيشم مي‌زنه؛ ذوبم مي‌كنه؛ عاشق مي‌شم! ... توبه مي‌كنم: يا غافر الذنب، اغفر ذنوبي جميعا

 

گفتي: ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين

.:: خدا هم توبه‌كننده‌ها و هم اونايي كه پاك هستند رو دوست داره (بقره/222) ::.

 

ناخواسته گفتم: الهي و ربي من لي غيرك

 

گفتي: اليس الله بكاف عبده

.:: خدا براي بنده‌اش كافي نيست؟ (زمر/36) ::.

 

گفتم: در برابر اين همه مهربونيت چيكار مي‌تونم بكنم؟

 

گفتي: يا ايها الذين آمنوا اذكروا الله ذكرا كثيرا و سبحوه بكرة و اصيلا هو الذي يصلي عليكم و ملائكته ليخرجكم من الظلمت الي النور و كان بالمؤمنين رحيما

.:: اي مؤمنين! خدا رو زياد ياد كنيد و صبح و شب تسبيحش كنيد. او كسي هست كه خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت مي‌فرستن تا شما رو از تاريكي‌ها به سوي روشنايي بيرون بيارن. خدا نسبت به مؤمنين مهربونه (احزاب/42-43) ::.